Korkutucu bir teknolojinin distopyası: Gray Goo!

Robotik “Grey Goo”

Mevcut robotlar genellikle her biri belirli bir işleve sahip, birbirine bağımlı alt bileşenlerden yapılmış, bağımsız varlıklardır. Bir parça başarısız olursa, robot çalışmayı durdurur. Robotik sürülerde ise, her robot bağımsız çalışan bir makinedir.

20 Mart günü Nature dergisinde yayınlanan yeni bir araştırmada, Columbia Mühendislik ve MIT Bilgisayar Bilimleri & Yapay Zeka Laboratuvarı (MIT Computer Science & Artificial Intelligence Laboratory “CSAIL”) araştırmacıları, ilk kez gevşek bağlanmış bileşenlerden ya da “parçacıklardan” oluşan bir robot yapmanın bir yolunu gösterdi. Sürü ya da modüler robotların aksine, her bir bileşen basit ve bireysel bir adrese ya da kimliğe sahip değil. Araştırmacıların “parçacık robotu” (particle robot) dedikleri sistemlerinde, her parçacık yalnızca -hafifçe genişleyen ve daralan- tek biçimli hacimsel salınımlar gerçekleştirebiliyor. Ancak bağımsız hareket edemiyorlar.

Columbia Mühendislik’te makine mühendisliği profesörü Hod Lipson ve CSAIL Direktörü Daniela Rus liderliğindeki ekip, bu parçacıkların binlerce tanesini “yapışkan” bir küme halinde gruplandırdıklarında, grubun bir ışık kaynağına tepki olarak salınım yaptığını keşfetti. Tüm parçacık robotu yavaşça ışığa doğru ilerlemeye başladı.

Lipson, “Yeni robotumuzu Gray Goo olarak düşünebilirsiniz” dedi.

Araştırmacılar bir asırdan fazla süredir otonom bir robot geliştirmek istiyorlar. Ancak bunlar şimdiye dek biyolojik olmayan, yani; büyümeyen, iyileşemeyen ya da zarar gören yerlerini onaramayan robotlardı

Columbia Mühendislik ve MIT ekibi, her bir bileşen tek tek arızalandığında bile çalışabilecek; sağlam, ölçeklenebilir robotlar geliştirmeye odaklandı.

Creative Machines (Yaratıcı Makineler) laboratuvarını yöneten Lipson, “Robotları farklı şekilde yapmanın bir yolu olup olmadığını keşfetmek için robotik yaklaşımımızın temelini yeniden düşünmeye çalışıyoruz” diyor. 

“Sadece bir robotun biyolojik bir yaratığa benzemesini sağlamakla kalmıyor, aynı zamanda onun basit parçacıklardan oluşan ancak sonrasında geniş ve karmaşık yetenekler yaratmasına neden olan bir biyolojik sistem gibi inşa edilmesini amaçlıyoruz.

Aynı zamanda MIT’de Elektrik Mühendisliği ve Bilgisayar Bilimleri  alanında “Andrew (1956) ve Erna Viterbi Profesörü” olan Rus,“Doğadaki tüm canlılar organizmalar yaratmak için farklı şekillerde birleşen hücrelerden oluşuyor. Parçacık robotlarını geliştirirken sorduğumuz soru; farklı robotlar yapmak için farklı şekillerde oluşturulabilen robot hücrelere sahip olabilir miyizdi? Robot, görevin gerektirdiği en iyi şekle sahip olabilir -bir tünelde sürünen bir yılan ya da fabrika zemini için 3 elli bir makine. Bu parçacık robotlarına kendilerini yapma kabiliyeti bile verebiliriz demek. Örneğin, bir robotun masadaki bir tornavidaya ihtiyacı olduğunu varsayalım ve tornavida ulaşmak için çok uzak. Robot ekstra uzun bir kol oluşturmak için hücrelerini değiştirirse ne olur? Hedefleri değiştikçe, bedeni de değişebilir.”

Harvard’s Wyss Enstitüsü’nden Chuck Hoberman ve Cornell’deki diğer araştırmacılarla çalışan ekip, genişleme ve daralma gibi basit bir hareketi gerçekleştirebilecek birçok benzer bileşen ya da parçacık kullandı. Simülasyonlarda 100.000, deneysel olarak da 24 parçacıktan oluşan bir sistem gösterdiler.