Türkiye'nin konuştuğu genci İzzet Çapa buldu: 'Güvenlik zaafı değil Allah’ın bana lütfuydu...' VİDEO

Fakat ne hikmetse kimse adını yazmamış, bu tuhaf vaziyetin serencamını anlatma zahmetine girmemişti. Tamam olayın 1K ve 4N’si sabitti sabit olmasına ama diğer N’nin yerinde, cevap bulamamış TEOG sorusu misali yeller esiyordu. Bir şekilde kader ağlarını ördü ve olayın üzerinden 24 saat geçmeden buluştuk bahse konu Melih Esat Açıl’la…

Nasıl olmuştu da dünyanın en iyi korunan liderlerinden birinin güvenlik ordusunu atlatıp sahneye fırlamayı başarmıştı? Karşımda gencecik, pırıl pırıl bir delikanlı vardı. Kocaeli Üniversitesi Gazetecilik Bölümü’nde okuyan 20 yaşındaki Melih’e yaşadıklarını sordum. Başladı o anki heyecanıyla anlatmaya…

“Abi, konuşma bitip protokoldekiler sahneye çıkınca, önümde bir koridor açıldığını fark ettim. İşte o anda zihnim tamamen durdu. İnannasıl olduğunu bilmiyorum. Olan bitenle de ilgili hiçbir şey hatırlamıyorum. Aklım durmuş, yalnızca kalbimle hareket ediyordum. Önce önümdeki sıralara ve sonra da protokolün cam masasına basıp panter gibi fırlamışım sahneye… Bir baktım Tayyip Bey’in dibindeyim. Aramızda kalsın, yaptığım işin ciddiyetini televizyonda kendimi izleyince fark ettim.”

Valla biz memleketçe senin nasıl tehlikeli bir iş yaptığını naklen seyrettik. Peki ya sen hiç mi korkmadın kardeşim?

Haklısın, hem de çok haklısın abi. Düşünsene sahnede koskoca Cumhurbaşkanı var. Benim yaptığımı kim yapsa gayr-ı ihtiyari tepki verirdi. Ama o bir yandan beni kucaklarken, öte yandan da eliyle korumalarına ‘durun’ işareti yapmış. Zaten bu yüzden benim liderim Tayyip Erdoğan. O an yaşanan belki bir güvenlik kriziydi ama Reis, beni bir baba şefkatiyle bağrına bastı.

Ekrandan gördüğümüz kadarıyla Cumhurbaşkanı sana bir şeyler söyledi. Merak ediyorum, ne konuştunuz?

Kulağıma bir şeyler söyledi söylemesine ama beni bağışla inan tek kelimesini bile hatırlamıyorum. Zaten o an olan biten, akılla açıklanabilecek bir hal de değildi. Tıpkı o meşhur türküdeki gibi; gerçekten gönülden gönüle bir yol varmış. O gün bunu ilk defa bu kadar yakından hissettim.

Yahu sen daha 20’li yaşlarının başında genç bir adamsın. Nedir Cumhurbaşkanı’yla arandaki derin bağın alamet-i farikası?

Bence tarihteki gelmiş geçmiş en büyük devrimciHz. Peygamber’dir. Felsefecilerin binlerce sayfada anlatmayı beceremediği şeyi, Efendimiz ‘Komşun açken tok yatma’ diyerek tek cümleyle özetlemiş. Doğru söylüyorsun abi ben 20 yaşındayım ama görebilme şansına sahip olduğum en büyük devrimci de Cumhurbaşkanımız Recep Tayyip Erdoğan’dır.

Peki bütün bu olan bitenin ardından, Cumhurbaşkanı salondan çıkınca korumalar seni köşeye çekip hesap sormadı mı?

“Bizi zora soktun” dediklerinde anladım onları çok kızdırdığımı. Koruma abi ve ablalara verdiğim sıkıntıdan dolayı ne olur haklarını helal etsinler. Ben tamamen iyi niyetle bir şey yaptım. Zaten böyle olduğunu bilmeselerdi şimdi senin karşında oturuyor olabilir miydim?

Dönelim en başa, davetli miydin, ne işin vardı senin orada?

Ben bu organizasyona KADEM İzmir ekibiyle birlikte geldim. Daha program başlarken kafama koymuştum. Ne yapıp edip Tayyip Erdoğan’la birlikte çektireceğimiz fotoğraf, yıllar sonra torunlarıma gösterip övünceğim en kıymetli hatıra olacaktı.

Peki ya bütün bunlar olup biterken Emine Hanım ne yapıyordu?

Tebessüm eden gözlerle bakıyordu bize.

Şimdi olan bitene geri dönüp bakınca, aynı hareketi bir daha yapmaya cesaret edebilir misin?

Etmesine ederim de ben aslında yaptığım işin ciddiyetine vakt-i zamanında başbakanlık korumalığı yapmış bir akrabamdan gelen telefonla uyandım. Aile büyüğümüzden yediğim, “Oğlum dua et ben orada değildim, olsam çekip silahı seni çoktan vurmuştum” fırçasıyla ölüm tehlikesi atlattığımın farkına vardım.

Peki bu saatten sonra ne olacak?

Valla Külliye’den bir davet alırsam acayip sevinirim.

Sana bir abi tavsiyesi Melih, öyle bir durumda bu kez bacadan değil, kapıdan gir.

SuperHaber / Röportaj: İzzet Çapa