Evet... Yazmaktan da tiksinirmiş insan!
Yıllarca düşünmüşümdür; bir şey olsa, kaza mesela, parmaklarım yahut bütünüyle ellerim alınsa benden, yazamaz olsam, ne yapardım?
Zihnim dururdu, düşünemez olurdum, nefesim kesilirdi, zifîrî karanlığa düşerdim, bütün hücrelerimin aynı anda ve her birinin acısını ayrı ayrı hissedebileceğim bir şekilde patlar, parçalanırdım.
Düşünmesi bile ölüm!
Daha beteri varmış meğer! Beterin beteri!
Yazmaktan da tiksinirmiş insan!
Yazarak düşünebilen, hatta hissedebilen, nefes alabilen, yaşayabilen, geçimini sadece yazarak sağlayabilen bir kişinin, yokluğu halinde varlığının yok olacağını düşündüğü bir eylem, yani hâl, yani hayat; iğrenilecek noktaya varır da nasıl çıldırmaz insan?
Çıldırtmayan Allah çıldırtmıyormuş meğer!
“Bu nasıl bi şey Amedbaba yav?” demeyin!